Op vijf mei stierf Wim Vos, geboren in 1923 in Domburg. Hij was zoon van een opperknecht, een gezin met vijf meisjes en één jongen. Hij was opgeleid in de scheepsbouw, via KMA naar Indonesië gestuurd en daarna terechtgekomen bij de HTM. Daar begonnen zijn beste jaren.
Hij trouwde Gerda en zij stelde zich aan hem voor in de volgende zin: ‘Ik ben weduwe en heb een zoon’. Ze kwam uit een totaal ander milieu dan Wim. Ze had gestudeerd in Zweden, in Londen, woonde een tijd in Berlijn, waar haar man voor Werner von Braun werkte.
Wim noemde dit met trots, maar ook om aan te duiden dat dit een bijna ongelofelijke match was.
Hij, zoon van een opperknecht, trouwde deze dame. Deze match zag hij als ‘made in heaven’.
Hij geloofde in de concrete leiding van God in zijn leven. Het verhaal van Zacheüs was zijn leidraad: ‘Kom naar beneden, Ik wil heden bij je wonen’ zegt Jezus daar.
Na het overlijden van Gerda, kwam Cootje in Wims leven. Zij is de vrouw die wij als gemeente goed kennen. Cootje was zéér betrokken bij de Oude Kerk. Ze had uitgesproken ideeën over de plaats van Israël. Sociaal vaardig, belangstellend naar wat ons bezighield. Ook zij stierf en Wim ging terug naar zijn huis op de Nassaukade. Wim wist zich geaccepteerd bij God.
Wim stierf uiteindelijk op Bevrijdingsdag 2022. Dat past ook bij zijn geloofsbeleving, zo schreef zijn zoon. Hij geloofde in de open deur waardoor mensen de grote bevrijding ingaan waarin hun ik, hun leven onaantastbaar wordt voor altijd met Christus geborgen in God.
De afscheidsdienst heeft plaatsgevonden op maandag 16 mei, om 13.00 uur in het huis van Yarden.
Ds. Sifra Baayen
Wij gedenken… mevrouw Marlies (Marretje Elisabeth) Strookman
Marlies overleed op dinsdag 19 april op 80-jarige leeftijd. Zij woonde decennialang in Nieuw-Rijswijk en was tot aan haar pensionering werkzaam in het onderwijs. Zij was lid van de Verzoeningskerk, en hoewel aldaar aan haar actieve betrokkenheid een einde kwam heeft zij haar geloof en ook haar kerkelijke lidmaatschap altijd behouden. De laatste jaren zocht en vond zij weer contact, en dat heeft haar goed gedaan.
Marlies wist wat eenzaamheid was. Ook wist zij, zoals zij het in het laatste pastorale contact, vlak voor Pasen, onder woorden bracht: Pasen betekent dat je mag doorgaan, wat er ook gebeurt in je leven. Wat een krachtige belijdenis van haar geloof sprak zij met die woorden uit! Want in het leven van Marlies waren er diepgaande ervaringen, soms van voortgang, maar meer nog van stagnatie. Ook door haar steeds verder afnemende gezondheid kon zij steeds minder, moest ze steeds meer loslaten.
Bij haar uitvaart werd geen kerkelijke betrokkenheid gevraagd. Maar toch is er iets dat wij haar, als geloofsgemeenschap, alsnog kunnen meegeven: lied 608. De steppe zal bloeien.
Voor Marlies
De steppe zal bloeien,
de steppe zal lachen en juichen.
Het water zal stromen, tintelen, stralen.
Dorstigen komen en drinken.
Een hand zal je wenken,
een stem zal je roepen: ‘Ik open
hemel en aarde en afgrond’.
En dan zul je horen, en opstaan en lachen en juichen en leven.
Het steentje voor Marlies legt gewicht in de schaal in de Nieuwe Kerk.
Maria Opgelder
